Bungy jumpen en wandelen

Aangezien we de afgelopen dagen zeer beperkt internet hebben gehad en het nu ook niet top werkt volgen er 2 verslagen achter elkaar...

Happy Valentines day everyone!
Vandaag begon de dag met de bungy jump van Moes. We reden op het gemak naar de Kawarau bridge. Vanaf de weg kun je de "jumpers" al zien... brrr... Het is overigens wel een prachtige plek, ik kreeg er bijna ook zin in... NOT ;-) Toen we op het platform voor de kijkers stonden bedacht Moes zich dat t misschien wel leuk zou zijn als hij een dipje in het water zou maken... Daar kon je nl. ook voor kiezen OF je raakt t water niet OF je gaat er met hoofd/bovenlijf in. Het platform waar je kon kijken lag redelijk kortbij het punt van waar er gesprongen werd, dus met de zoomlens kon ik mooi foto's maken. Althans... als ik de camera stil zou kunnen houden, want alleen al t kijken bezorgde mij de kriebels... brrr... Zodra ik op dat platform stond en de jumpers naar t uiterste puntje van het houten springplankje zag hupsen, keerde mijn maag zich 180 graden, werden mijn knieen pudding en mijn vingers gingen vervolgens gezellig een zelfverzonnen polka dansen.... (Peter, ik weet zeker dat jij dit gevoel herkent!) Hmmm... ik had Moes toch echt beloofd foto's te maken en een filmpje van de sprong. Even daarna zag ik Moes al ingesnoerd worden, weer begon mijn maag te draaien... Moes daarentegen zat er erg kalmpjes bij en ook toen hij klaar stond om te springen, was hij belachelijk rustig. En ik??? Noouuu... laten we het daar maar niet over hebben... Ik vond t al knap van mezelf dat de foto's zijn gelukt en dat ik de sprong redelijk rustig heb kunnen filmen, ben wel gelijk nadat hij beneden in het bootje was getakeld weggestapt van de reling. Toen was ik er wel klaar mee, haha, tijd om lekker veilig naar binnen te gaan. Moes vond het wel leuk, maar had het zich spectaculairder voorgesteld, okeeejjj... ik vond het toch heftig spectaculair uitzien!
Na dit avontuur reden we terug naar Queenstown waar we de "skyline trail" gingen wandelen. Dit is een wandeling die naar de top van Bob's peak loopt (kun je ook met een kabelbaan doen, maar we wilden de luie spieren eens laten werken). Deze wandeling is heftig mooi én heftig stijl! Neem de Eyserbosweg, doe dat ongeveer maal 5 en dat dan een uur lang, maarrrrr... wat een uitzicht!! Terwijl je door een dennenbos loopt, kijk je uit op de besneeuwde toppen van de bergketen "the remarkables". Ook dit was weer onbeschrijflijk mooi, wat een natuur hier! En eenmaal boven aangekomen word je gewoon stil van het uitzicht, wonderbaarlijk gewoon! Besneeuwde bergtoppen afgewisseld met groene bergtoppen en het prachtige wakatipu meer. Daarbij kregen we vandaag ook nog een aardige portie zonnestralen, dus het plaatje was compleet. Via het "tiki trail" liepen we terug naar beneden. Dit was een klein smal paadje dat zich als een slang door het bos kronkelde. Ook heel mooi, maar hierbij pas helemaal aan het einde uitzicht op de bergen. We hadden niet meer zoveel zin om nog de stad in te gaan, dus we zochten lekker onze camping op, pan op t vuur, wijntje erbij (jeetje die Nieuw Zeelandse wijntjes zijn heerlijk!!) wat wil een mens nog meer? Genieten gewoon!

Na Queenstown achter ons te hebben gelaten, stond er een lang rijdagje op de planning. Echter, de geplande 4 uur, hebben we ruimschoots overschreden, we hebben er ongeveer het dubbele over gedaan. Het is hier gewoon té mooi... overal wil je stoppen en kijken. We hadden eigenlijk maar 1 geplande stop en dat zou Lake Wanaka zijn om de "lone tree" te fotograferen. We gingen erheen over the Alpine scenic route, tsja... dat is natuurlijk vragen om problemen ;-) zeg ergens scenic bij en Lydje wil overal stoppen. The lone tree bij Lake Wanaka was overigens heel erg mooi, zeer fotogeniek, dus blij dat we ernaartoe zijn gereden. Daarna slingerden we verder om uiteindelijk in de middag bij Lake Matheson te arriveren, dat was althans de planning... Onderweg kwamen we echter weer zoveel moois tegen dat we maar bleven stoppen en net toen we besloten hadden dat we toch maar eens gewoon door zouden rijden zagen we een bordje "the blue pools". Nou, je raadt t al, camper aan de kant en stapperdestap daar gingen we weer. Die blue pools waren overigens inderdaad heel erg blauw met super helder water, maar dat is hier overal. Na de blue pools zijn we toch maar wat minder gestopt, anders zou t vandaag niet meer gaan lukken haha. Om 17.30 kwamen we dan toch eindelijk aan bij Lake Matheson. Hier hebben we een wandeling om het meer gemaakt. Hier zou je een mooie weerspiegeling van de bergen in het meer hebben, maar helaas waaide het te hard, dus geen weerspiegeling. Onderweg kwamen we nog een Australisch stel tegen, waarmee we nog wat hebben lopen grappen over de weerspiegeling die er dus niet was. Na de wandeling werd het toch echt hoog tijd om een slaapplaats te zoeken en strandden we bij de Frans Jozef gletsjer. Die gletsjer laten we overigens voor wat hij is. Tsja, je moet toch ergens keuzes maken en aangezien wij watervallen verkiezen boven sneeuw, rijden wij morgen naar Arthur's pass om weer eens wat watervallen te aanschouwen, ik heb er nu al zin in hihi.
Whoooo en ik heb net even een blik op de sterrenhemel geworpen, woooowwww... je ziet hier echt het hele sterrenstelsel en het lijkt ook heel kortbij. Van de outback in Australie is me altijd bijgebleven dat er daar zoveel sterren te zien waren en zelfs de melkweg. Ik had dat in NZ ook verwacht, maar tot vanavond nog nergens gezien. Of het was te bewolkt waar je normaal gesproken wel sterren zou kunnen zien. Maar vanavond dus wel de hele hemel vol met lichtjes, prachtig! Hmmmm... nu ga ik vast en zeker extra goed slapen :-)