Arthur's pass

Daar waar je verwelkomd wordt door een stel kippen, de huispapagaai het hoogste lied zingt, de camperplaatsen zijn aangelegd als ware het allemaal privé tuintjes, dat is Jacksons retreat! Een prachtige camping vlakbij Arthur's pass. (Jean & Marleen, als ik jullie iets qua overnachting mag aanraden: hier naartoe komen!!) In hun achtertuin ligt zelfs een klein stuk regenwoud compleet met waterval. Om er te komen moet je je een weg banen door varens, beekjes, boompjes, bomen, struiken, boomstronken en allerhande andere jungle begroeiing en als kadootje kom je dan bij een mooie waterval. Verder zitten hier in diezelfde jungle ook weer gloeiwormen, maar ook... de kiwi! Al zijn ze moeilijk te spotten en moet je ook echt pas laat het bos in gaan, maar om je wat te helpen krijg je rode cellofaan mee om over je zaklamp te spannen, dan kun je zelf toch wat zien, maar verstoor je de gloeiwormen en kiwi's niet. En alsof dat dan nog niet genoeg is; het zou hier een perfecte plek zijn om sterren te kijken. Ik gok dat het een laat en avontuurlijk avondje gaat worden!
Maar nu even terug naar het begin van de dag: wij wilden vandaag een dagje gaan wandelen in Arthur's pass, dus redelijk op tijd op pad om zoveel mogelijk tijd voor wat wandelingen te hebben. Het was wel nog een redelijk lange rit, dus we zouden sowieso pas na de lunch arriveren en over lunch gesproken... Die genoten wij op een idyllisch plekje langs de weg. We hadden onderweg nog flink wat boodschappen ingeslagen, dus voor de lunch hadden we een heerlijk pizzabrood gehaald dat we in ons oventje konden opwarmen, wijntje erbij en genieten maar weer! (Beat: dat is toch geniaal, niet? Denk dat zo'n campervakantie ook echt iets voor jou is! 24/7 eten binnen handbereik, joh, wat wil je nog meer? Ik word daar in ieder geval erg gelukkig van hihi) Maar ik dwaal weer af... Arthur's pass... we kwamen toch weer later aan dan verwacht, dus we konden maar drie wandelingen doen. Ene naar de Millenium falls, de volgende de Bridal veil falls en de laatste de Devil's punchbowl falls. Alleen de 2e wandeling naar de bridal veil falls was niks. Je loopt naar een uitkijkpunt, maar dat is nog km's ver van de waterval af, dus je ziet eigenlijk net niks :-( de millenium falls was wel leuk en de devil's punchbowl, tsja, dat was het kadootje van de dag. Een prachtige waterval (wel flink wat trappen lopen om er te komen, maar de trappentijger in mij kwam helemaal tot leven. Rusten is voor watjes en in een en hetzelfde tempo doorlopen, hoe stijl het ook is, is het motto haha... ik weet het, Moes heeft wat te stellen met mij). Maar goed, als je de trappen overwonnen hebt, dan kijk je uit op een metershoge waterval, hij komt met een enorm geweld naar beneden gedonderd en je kunt tot bijna aan de voet van de waterval komen, waardoor je zachtjes beneveld wordt. Dat was vandaag heerlijk, want vandaag hadden we behalve zon, ook eindelijk weer eens een lekkere temperatuur: 21 graden! Tot nu toe hebben we toch elke dag met lange mouwen en vestjes gelopen, vandaag heerlijk weer eens een t-shirt aan. Na deze drie wandelingen gingen we moe, maar zeer voldaan naar onze slaapplek voor vannacht en dat is dus Jacksons retreat. Ik ben benieuwd wat de nacht gaat brengen, maar tot nu toe is het al een feestje!

Lyd, Moes en de gloeiwormen.... dat gaat een heel eigen leven leiden, want dit blijkt niet zo'n goeie combinatie te zijn... Moes en ik gingen rond 22.30 maar weer eens op pad voor de gloeiwormpjes (en hopelijk een Kiwi, al beginnen we langzaam te denken "wij hebben Sinterklaas en hier hebben ze de Kiwi). We waren in daglicht al gaan kijken waar die gloeiwormen zouden zitten en ze hadden langs het pad (nou ja een pad kon je t niet echt noemen, het was echt klunen hoor) hier en daar een reflector gemaakt, zodat je het in het donker ietsje makkelijker zou kunnen vinden. De heenweg ging eigenlijk best goed: de eerste beek oversteken, dan het paadje blijven volgen totdat je bij een tweede beek zou komen en daar moest je goed om je heen kijken. Prima, door de beek, pad volgen, over boomstronken kruipen (en dat alles dus in het aardedonker met een gedempt zaklampje) en jawel daar kwam de tweede beek. Hier en daar zagen we al wat gloeiwormen en ja hoor, hoe korter we op die beek aankwamen hoe meer het er werden! Ik deed de zaklamp helemaal uit en jawel hoor, daar waren ze weer, de groen-blauwe lichtjes... prachtig! Nog wat verder voor ons uit zagen we er nog veel meer. Ik knipte de zaklamp nog even aan en loodste ons naar een soort van open plaats. Vervolgens deed ik de zaklamp weer uit en.... 1000den lichtjes, een hele "muur" van glimwormpjes. We stonden in een soort van halve cirkel die aan alle kanten opgelicht werd door gloeiwormen, prachtig gewoon. Het had zo een scene uit Lord of the rings kunnen zijn... Na een minuut of 5 daar verwonderd te hebben gestaan, besloten we maar eens terug te lopen. "Ok... euh... huh? Euh... daar is de beek, dus we komen van die kant... maar waar is t pad dan nu? Euh... oh daar, ja, daar zijn we vandaan gekomen". Na 5 passen echter, wist ik al, dit is niet goed. Andere kant dan... "ja, hier loopt een pad, ja, ja, hier is het... hmmm... kan me dit niet herinneren... oei het loopt dood!? Even terug naar die open plek. Wacht, zoeken naar de reflectoren, JA hier is er een! OK en nu de volgende"... Geen volgende te bekennen, nergens!!!! Moes nam de zaklamp over en baande zich n weg over n soort van pad, maar helaas ook dit liep dood. Weer terug naar die beek, overal schijnen, geen pad te zien. Hoe kon dit nu??? Hoe waren we hier nu in vredesnaam terecht gekomen. We wisten precies van welke kant we kwamen, we kwamen alleen nergens meer door de begroeiing heen... Dit kon toch niet, hoe hadden we dit voor elkaar gekregen? Nog maar eens terug, enigszins paniekerig... kon zo nog een akelig nachtje (tussen de zogenaamde Kiwi's) worden... Moes begon als n dolle de bomen af te speuren naar reflectoren, we vonden echter nog steeds alleen die ene en verder niks en we zagen ook geen pad. Via de beek dan proberen terug te lopen? Daar was helemaal geen doorkomen aan... En toen? Ik zag mezelf echt al in dat bos liggen de rest van de nacht (wel grote kans op n kiwi... elk nadeel heb z'n voordeel)... Totdat... Moes opeens achter n boom omhoog iets van n pad zag... en jawel hoor, daar was t pad. In t aardedonker leek daar niks te zijn, totdat je er heel kortbij staat en dan zie je opeens een weggetje tevoorschijn komen. Nou gloeiwormpjes, het was gezellig, maar nu zijn we er wel klaar mee ;-) Een dik uur later stonden we weer veilig naast onze camper het sterrenstelsel te bekijken, want de sterren die waren inmiddels in vol ornaat te aanschouwen en rustgevender dan die nachtelijke jungle trips....

P.S. Gwenda, Roy en Renske jullie hebben niks teveel gezegd, NZ is AWESOME!!!! Elke dag raken we meer in de ban van de overweldigende natuur hier. Bedankt voor alle tips!