Van Artur's pass naar Cable bay

Vandaag ging de reis verder richting het noorden van het zuidereiland. En jawel hoor, vandaag was het eindelijk korte-broeken-weer! Heh heh, heerlijk! Als twee blije kids gingen we op weg, het zou weer een lang dagje gaan worden. De eerste stop werden The pancake rocks. Onderweg leek het alsof we zo'n beetje de enige op de weg waren. Ik stelde mij dus voor dat we ook zo'n beetje de enige bij de pancake rocks zouden zijn... Nooouuuu ik weet niet waar al die andere toeristen vandaan waren gekomen, maar alles stond vol geparkeerd. Tig touringcars, campers, busjes en auto's. Jeetje... ik dacht "dit wordt he-le-maal niks", maar dat viel gelukkig reuze mee. Je loopt over een erg idyllisch kronkelpaadje, dus je hebt niet het gevoel dat je in kolonne loopt. De pancake rocks, de naam zegt t al, zijn rotsen die op opeengestapelde pannekoeken lijken. Er zijn een aantal mooie uitzichtpunten waar je alles weer op de gevoelige plaat vast kunt leggen. Het "park" is niet zo groot, dus met een dik half uur, drie kwartier ben je echt wel uitgekeken. Voordat we weer op pad gingen lunchten we er nog en toen op naar de volgende stop: Cape Foulwind, waar een zeehondenkolonie te zien zou zijn... Bbrrrooem brrrroemmm daar gingen we weer. Die camper wordt met de dag leuker! Ik ga dat gehots en geklots en al het gerammel van de hele huisraad nog missen in NL. Anyway, op naar de zeehondjes. Via een korte wandeling kom je op een uitzichtpunt waar je op de rotsen onder je (en dat was helaas redelijk veraf) de zeehonden ziet. Er waren een aantal kleintjes tussen, dus het leverde veel grappige en levendige taferelen op en er zaten er best veel. Ik had gedacht er misschien maar een stuk of 10 te zien (ik had die albatrossen nog in mijn achterhoofd), maar niks hoor. In eerste instantie leken het er ook inderdaad niet zoveel te zijn, maar als je dan eens goed gaat kijken zie je er op de rotsen ook overal wel liggen te slapen. Ze hebben zo'n beetje dezelfde kleur als de rotsen, dus je moet goed kijken. Het was echt een leuke stop tussendoor. Zeker om de lange rit te breken, want hierna was het nog steeds een dikke drie uur rijden naar Cable bay. Hier hadden we een leuke kleine camping geboekt waar je een prachtige zonsondergang op t strand zou kunnen zien, maar helaas... hoe verder we kwamen, hoe slechter het weer werd en nu is het inmiddels flink aan het regenen en stormen. Onze happy camper danst weer gezellig op zijn wielen. Morgen maken we de overtocht naar het Noordereiland.

Zaterdag de 18e februari stond geheel in het teken van de overtocht naar het noordereiland. We hadden de boot om 14.15u (inschepen uiterlijk 13.15u) en de overtocht zou 3,5 uur duren. We deden het 's ochtends dus rustig aan en reden om 10 uur weg van de camping. Aangezien we dan dik een uur te vroeg bij de ferry zouden aankomen, besloten we nog een rondje door Picton te lopen. Een dorpje van niks, maar er hing wel een gezellige sfeer. Tegen half 1 hadden we het wel gezien en reden we op het gemak richting ferry. Daar begonnen ze al langzaamaan iedereen in te delen om aan boord te rijden. Een Hollander voor ons kreeg het voor elkaar om zijn camper achteruit tegen die van ons aan te rijden. Top, knap staaltje autorijden grrr.... gelukkig was alleen onze nummerplaat wat gebogen. Het inschepen verliep vlotjes en aangezien het inmiddels weer regende besloten we te upgraden naar een aparte lounge waar je voor $30 mocht eten en drinken. En aangezien ik wel wat weggekaand krijg, kostte de upgrade dus eigenlijk maar $5. Het was er overigens erg aangenaam in die lounge. Heerlijke ligstoelen en lekker rustig. Een heel verschil met de heksenketel in de algemene ruimtes. We hoopten dat we het slechte weer op het zuidereiland zouden achterlaten, maar helaas. De hele boottocht heeft het geregend. Toen we in Wellington van boord gingen leek het echter wat op te klaren en even later was het droog. We reden naar de camping voor de komende twee nachten en ik kan met recht zeggen dat dit wel een heel slechte camping is... Klein, ongeorganiseerd, wc's wel ok (al lag de hele vloer bezaaid met gras), maar de douches... oei... ze lachten me niet aan. Slecht onderhouden en muf... hmmmm... balen, maar goed. (Ik weet zeker dat een aantal van mijn vriendinnen gillend weg zou zijn gerend, maar laat ik zeggen: als je niet teveel rondkijkt went ook een muffe douche). In en om Wellington hadden we überhaupt weinig gevonden qua campings. Deze had nog de redelijkste recensies de anderen waren helemaal bagger, dus ik wil helemaal niet weten hoe die anderen er dan uit hadden gezien.... Nou ja, je kunt niet altijd geluk hebben. Aangezien het inmiddels 20.00u was besloten we de rest vd avond in de camper door te brengen om de dag erna naar Wellington te gaan. Toen ik zondagochtend echter wakker werd regende het inmiddels weer pijpestelen. Hmmm, dat begon inmiddels wel vervelend te worden. Moes maakte ook weinig aanstalten om op te staan, dus het rolgordijntje ging weer naar beneden en ik draaide me nog maar eens om. Om 10u was het eindelijk droog en binnen 20 minuten stond de zon fel te branden. Wat een verschil opeens. We schoten snel in de kleren en maakten ons klaar om een dagje Wellington te verkennen. Met de minuut leek het warmer te worden, heerlijk, eindelijk zomer!!! In de stad aangekomen was het nog even zoeken naar een parkeerplaats voor onze "monstertruck", maar uiteindelijk een mooi plaatsje gevonden. Het was wel even lopen naar het centrum, maar de zon scheen als een tierelier, dus wat maakt t uit, nietwaar? We merkten al heel snel dat Wellington echt een leuke stad is, lekker relaxed sfeertje, strandje erbij, leuke promenade met gezellige bars en restaurants langs de gehele haven, heerlijk! Je kunt het slechter treffen en Pascal; zelfs hier hadden ze een soort van foodtruck-festival ;-). Eenmaal in het centrum aangekomen, begonnen we met het Te Papa museum, even een beetje verdiepen in de geschiedenis van NZ. Prachtig museum overigens, heel mooi van opzet. Na daar een paar uurtjes doorgebracht te hebben liepen we via de haven naar het parlementsgebouw: "the beehive". En ja, het gebouw lijkt inderdaad op een bijenkorf. Het was inmiddels goed heet geworden, dus we hadden meer zin om lekker loom langs het water te gaan lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Het was er erg druk, maar gezellig. We namen een ijsje, zochten een gezellig plekje op langs het water en zagen opeens enorm grote roggen in het water. Ieks... en dan te bedenken dat hier genoeg mensen gewoon aan het zwemmen waren... Het was heerlijk om zomaar wat te zitten, te kijken en vooral die heerlijke zon op je huid te voelen. We hebben tot nu toe best geluk gehad met het weer, maar het had wel wat warmer gemogen. Ik had vandaag eindelijk het idee dat ik eens lekker kon opwarmen. Tegen een uurtje of 5 gingen we de restaurantjes langs om eens te kijken wat er op de kaart stond. Helaas vinden we het overal iets te Engels aandoen, dus als je echt komt om lekker te eten dan zit je in NZ toch een beetje verkeerd, maar goed, vandaag wilden we eens niet koken, dus we strandden uiteindelijk bij Foxglove. Een enorm leuke tent, met lekkere loungezitjes en ze hadden wat apartere burgers op de kaart staan, dus die maar eens uitgeprobeerd. Mijn Koreaanse kipburger met kimchi mayonaise bleek een succes. De visburger van Moes daarentegen was een beetje een tegenvaller. Aangezien je er zo gezellig zat, zijn we er toch nog redelijk lang blijven hangen. Toen de zon langzaam onder begon te gaan besloten we onze camping toch maar weer eens op te gaan zoeken en geloof het of niet, we stappen in de camper om weg te rijden en het begint weer te druppen. Onderweg verscheen er opeens een regenboog die van de ene kant van de baai naar de andere kant liep. Heel mooi en er bleek een tweede te zijn en een derde en ook nog een vierde! Ongelooflijk zeg, ik wist niet eens dat dat kon... Inmiddels liggen we nu weer in onze "vissenkom" en regent het er weer vrolijk op los. Laat maar regenen, als het morgen overdag maar weer droog is haha.