Sydney en weer naar huis...
Door: Lydia
Blijf op de hoogte en volg Lydia
12 Maart 2017 | Nederland, Simpelveld
In de laatste week in NZ hadden we via diverse kanalen gehoord dat er in Sydney een hittegolf was. Onze eerste gedachte "oh heerlijk, lekker nog flink wat zon en warmte meepikken voordat we naar huis (naar de kou) moeten"... ok ok 45-46 graden is misschien wel wat veel, maar toen wij in Sydney aankwamen....... was er van die hittegolf totaal geen sprake meer! Een graadje of 25 dat was het! En alleen die eerste dag van aankomst, daarna begon het met regenen! Geen motregen of een beetje regen, neeejjj storm en hoosbuien (voor minder doen we het niet natuurlijk....) pfff... Maar goed, even terug naar het vertrek uit Auckland:
Dinsdagochtend liep om 5 uur de wekker af, we hadden geluk dat we met Ross (de eigenaar vd studio) mee naar het werk konden rijden. Hij moest toevallig die dag om half 6 starten. Kwam goed uit, want het bedrijf waar hij voor werkt lag kort bij het vliegveld. Vandaar namen we een Uber en hop, binnen 3 uurtjes zetten we voet aan land in Sydney. Behalve dat er wat chaos was bij de bagage (onze bagageband was veranderd, dus een heel vliegtuig stond bij de verkeerde band wortel te schieten), verliep alles soepeltjes. Buiten aangekomen was het even zoeken naar Astrid en Guus en toen kon het Sydney avontuur van start. Aangezien we nog niet konden inchecken namen ze ons eerst mee naar Manly beach, hartstikke mooi en gezellig daar en warm!!! Oh heerlijk, lekker de warme zonnestralen op het hoofd (toen nog wel, we wisten nog niet wat er op ons af ging komen...) er was een surfwedstrijd gaande, dus gezellig druk. Langs het strand lagen enorm veel leuke restaurantjes en barretjes en aangezien het inmiddels wel tijd was voor de lunch, zochten we ons een leuk plekje uit. Ik keek op de kaart en daar werd ik helemaal blij van; dit waren de prijzen die ik eigenlijk ook in NZ had verwacht. Astrid en ik besloten de familie reunie te vieren met een glaasje bubbels, jummmm :-P Na de lunch reed Guus naar een mooi punt waar je de stad kunt overzien en daar zagen we ook gelijk de mooie lorikeets. Toen we later aankwamen op de camping was er een heel gedoe met de reservering. Ze hadden onze reservering en die van Astrid en Guus door elkaar gehaald. Guus en ik hebben ook nog bijna hetzelfde emailadres, dus ze hadden er een potje van gemaakt, maar na een kwartier kregen we dan toch een sleutel van een studio. We fristen ons lekker op en daarna gingen we gezellig naar Astrid en Guus. Wijntje erbij, knabbels erbij en toen we daar zo zaten werden we toegelachen (of uitgelachen ;-)) door de kookaburras. Om ons heen waggelden eenden en vogels op heel hoge poten ohhhh ik wist gelijk weer waarom ik Australie destijds zo leuk vond. Helaas hebben we niet lang buiten gezeten, want het weer sloeg om. Het begon te waaien en te regenen en gedurende de nacht ben ik een aantal keren wakker geworden van de stortbuien. Hmmm... dat klonk niet heel goed. De 2e dag stonden we 's ochtends op en zag het er buiten nog steeds mottig uit. Grom grom en ik wilde nog wel mooie foto's in de stad gaan maken. Na het ontbijt was het droog en besloten we de gok te wagen en toch de stad in te gaan. Toevallig moest Ellen, de dochter van Guus en Astrid, ook de stad in voor een meeting, dus ze kon ons wel afzetten. Dat was natuurlijk helemaal leuk én we konden haar al een beetje leren kennen én we hoefden niet eerst naar de ferry in Manly. Het was uiteindelijk best nog wel een rit, want je staat bijna alleen maar in de file. Als ik dit elke dag zou moeten doen, zou ik helemaak gek worden! Ellen vertelde dat zij ook zoveel mogelijk de stad probeert te vermijden, omdat er altijd (maakt niet uit welk tijdstip) file staat. Toen we uiteindelijk over de harbourbridge de stad in reden vond ik dat weer even indrukwekkend als 9 jaar geleden. Ohhh en daar was circular quay en ohhhh the opera house. Heerlijk heerlijk. Zo gaaf. Ellen moest vlakbij de harbourbridge zijn, dus hartje centrum zette ze ons af. We liepen eerst door de rocks (een oud gezellig wijkje), daarna via de haven waar een enorm cruiseschip aan het inschepen was, naar the operahouse. Op dat moment kwamen er donkergrijze wolken over de stad en het was duidelijk dat we dit niet droog zouden houden. We besloten dus maar via de winkelstraat naar Hyde park te lopen. Hier en daar schoten we een shopping mall in. Toen we in hyde park aankwamen begon de zon te schijnen, kon niet beter, al was het maar van korte duur. Met de paraplu in de aanslag liepen we door naar Darling harbour. Daar was het een beetje troosteloos, ze waren er aan de weg aan het werken, dus overal gedeeltes afgezet en dan die donkere wolken... hmmm... dat zag er niet heel erg uitnodigend uit. What to do? Drankje doen in de buurt van the opera house. Mocht de zon dan nog gaan schijnen, dan waren we er bij in de buurt om het nog eens te fotograferen. Het was best nog wel een flinke wandeling terug en toen we er aankwamen zaten zo'n beetje alle terassen vol! Wow, waar kwamen al die mensen vandaan? Het was nog zoeken naar een plekje! We vonden uiteindelijk een heerlijk loungeplekje met achter ons de harbourbridge en voor ons the opera house. We bestelden een drankje en genoten van het uitzicht ondertussen terugblikkend op onze tijd in NZ. Wat hadden we veel gezien en gedaan. Veel dingen waren veel mooier dan we ons hadden voorgesteld, we vonden het alleen erg jammer dat er zo weinig beesten zijn.... Zeker als je het gaat vergelijken met Australie, hier heb je ook prachtige natuur, met het verschil dat je in Australie ook nog eens heel veel wildlife hebt. De koala's, kangaroes, kookaburras, diverse papegaaiachtigen, kakatoes, prachtige salamanders, immens grote vleermuizen etc. en je hoeft er geen moeite voor te doen, je komt ze overal tegen op je reis. Niet zoals die zogenaamde kiwi in NZ... ;-) Dat was wel een beetje jammer... maar dat had dan wel het voordeel dat er ook weinig ongedierte was. Behalve 1x een sprinkhaan op mijn kussen was er niks! Dat is natuurlijk ook wel eens lekker, in Australie wil je nog wel eens een joekel van een spin tegen het lijf lopen en aangezien ik gek ben op spinnen... NOT! Maar goed, nadat we alles nog eens de revue hadden laten passeren namen we de ferry naar Manly. Guus en Astrid zouden ons daar oppikken. Dat was erg prettig, want anders waren we nog goed nat geworden!
Voor de donderdag hadden we met Guus en Astrid afgesproken om naar the blue mountains te gaan. We vertrokken op tijd, maar helaas moesten we door Sydney, dus het heeft een dikke 3 uur gekost om er te komen. Toen we bij echo point aankwamen herkenden we alles nog. Bij echo point zie je een rotsformatie genaamd de three sisters, heel mooi! En jaaaa de zon ging schijnen, het kon niet beter. Bij het visitor center zochten we drie korte wandelingen uit, de eerste naar de three sisters (je kunt nl. tot aan de eerste rots komen), de tweede naar de katoomba falls en de derde naar de Leura cascades. Tijdens de wandelingen kletsten we erop los met Guus en Astrid, want we hadden weer 1,5 jaar bij te praten en het is erg prettig om met hun te wandelen, want Astrid heeft precies mijn wandeltempo, dus lekker doorstappen. Zij zijn sowieso enorm fit voor hun leeftijd, maar ze wandelen dan ook elke dag en ze nemen tevens elke dag een duik in zee. Tegen het einde van de middag belde Ellen om af te spreken voor de avond. Blijkbaar hadden we die dag geluk gehad met het weer, want in Sydney had het de hele dag geregend! Aangezien wij onze wandelingen erop hadden zitten, begonnen we weer aan de toch wel vermoeiende terugreis.... wat een files weer...
Op de vrijdag en zaterdag hebben we zo goed als niks meer ondernomen ivm de enorme regenval. Nu stond Sydney in principe alleen in het teken van familiebezoek, maar het praat toch net wat lekkerder op een terrasje in de zon, dan binnen met buiten klaterende regen. Steeds als het even droog was namen Guus en Astrid ons mee om toch nog iets te bekijken, maar helaas hebben we niet zo heel veel kunnen doen. Op vrijdagavond gingen we met zijn allen eten in " the bored monkey", een vele leukere tent dan de naam doet vermoeden. Het was een BYO (bring your own... dus je mag zelf je wijn of bubbels meenemen), dus dat deden we dan ook. Die vrijdagavond kregen we eindelijk de tijd om eens uitgebreid met Ellen, John en the kids te praten en wat was het gezellig. Ellen vertelde dat ze in juni naar NL komen. De tweeling is nu 8 jaar, dus dat vonden ze een mooie leeftijd om zo'n reis te ondernemen. De andere twee zijn 11 en 13. Jaja, een druk gezin! Leuk om mekaar dan alweer te kunnen zien, want het klikte enorm goed.
Zaterdag was de dag van het afscheid en het einde van onze vakantie. Ja, we moesten er toch echt aan geloven... enorm balen, maar wat hebben we het mooi gehad!
De camper die me 100% is meegevallen, de ontelbare watervallen, de helicoptervlucht, de boottocht door de Milford sound, het prachtige strandje bij cathedral cove, de gloeiwormavonturen en noem het maar op.
De aanpassing terug naar de NL realiteit verliep enigszins met horten en stoten. Moes een enorme jetlag en ik had gewoon nergens zin in, maar inmiddels zitten we weer in het ritme, dus we kunnen er weer tegenaan.
Als laatste willen we iedereen bedanken voor de ontzettend leuke reacties. We hebben daar echt van genoten.
"Travelling: it leaves you speechless and than turns you into a storyteller"
-
12 Maart 2017 - 14:21
Gwenda:
Wat een gezellige afsluiting van de reis. Beter weer was leuk geweest, maar in de Blue Mountains hadden jullie geluk!
We zijn heel benieuwd naar de foto's. Tot snel xxx -
12 Maart 2017 - 22:56
Trudy Dreesen:
Heerlijk ! Wat heb ik weer genoten van jullie avonturen. Ik blijf fan !
Dank jullie voor dit leuke reisverslag weer en zet me alvast maar weer op de lijst voor volgende reis... -
13 Maart 2017 - 09:11
Wiel:
Erg leuk om te lezen ,kan me er wat bij voorstellen.
Nou uitkijken naar de volgende reis die jullie maken, ha ha
Gr Wiel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley