Hét hoogtepunt van onze reis!!!

Gisterenochtend werden we om half 9 opgehaald door onze gids om naar de muur te gaan. We hadden er enorm veel zin in en het was ook nog eens fantastisch goed weer! Melinda (de gids) zei ons dat vanaf vandaag heel China zo'n beetje 3 dagen vrij heeft, dus het kon wel eens druk zijn bij de muur. Van die vrije dagen hadden we al het eea gehoord, maar wat maakt het uit, toch?! Hup in de auto en op weg... Dachten we.... Als je in een stad zit met meer dan 20 miljoen mensen en die hebben allemaal tegelijk vrij, dan zal er zeker de helft iets leuks gaan doen, dus probeer eens met zijn 10 miljoenen tegelijk de stad uit te komen?!?! Dit was nou echt een monsterfile. Normaal gesproken zouden we 1 à 1,5 uur erover doen, maar na 3,5 uur kwamen we dan toch aan op de plaats van bestemming... Qua drukte bij de muur viel het ons eigenlijk nog wel mee, maar ja, je kunt dan ook op meerdere plaatsen de muur beklimmen, dus het verspreid zich goed! Via een pad langs allerhande souvenierkraampjes kom je bij de kabelbaan die je naar boven brengt (je kunt ook lopen, maar we hadden een vaag vermoeden dat het op de muur ook wel eens bikkelen zou kunnen worden...) Melinda zorgde voor de kaartjes en ging met ons mee naar boven. Van beneden zie je eigenlijk niet heel veel van de muur, pas toen we op de helft van de kabelbaan waren zagen we het golvende stenen pad met hier en daar een "torentje". Hoever je ook kijkt, het loopt maar door, precies over de top van het gebergte. Je kunt niet bevatten hoe dit ooit is gebouwd?!?! Boven aangekomen liepen we via een plateau naar de "ingang" van de muur. Aangezien het voorjaar is, was de muur omringd met prachtige kersenbloesems. Het was een fantastisch contrast: de fragiele bloesems met daarachter de robuuste stenen van de muur. Na de eerste stappen op de muur te hebben gezet, kozen we om naar links te lopen. Het eerste stuk was makkelijk, heuveltje op, heuveltje af met hier en daar een paar trapjes. Voor ons doemde echter een behoorlijke berg op, met bovenop het topje een uitkijkpost. Melinda liet ons weten niet helemaal mee te lopen. Zij bleef onderaan de flinke klim op ons wachten. Moes en ik wilden graag de top bereiken, dus daar gingen we... De enorme berg trappen voor ons lachte ons toe (of uit? ;-)). Hop hop hop na een trap of 50 begonnen we al te hijgen... Oef... Dit zou nog een flinke inspanning worden... Stug stapten we door, tussendoor mensen inhalend die erbij gingen zitten. Maar natuurlijk dacht ik "zitten is voor watjes"... 2x hebben we tussendoor even stil gestaan, even uitpuffen, de omgeving in ons opnemen, foto's maken en weer door. Het laatste stukje bestond uit een enorm steil trapje, omhoog geen probleem, maar dit zou ik (met mijn hoogtevrees) ook weer omlaag moeten... Nou ja, zorg voor later. Toen ik bovenop het plateau stond en mij omdraaide had ik een adembenemend uitzicht.... De witte bloesembomen leken vage witte wolkjes aan weerszijden van de golvende muur en aan de linkerkant een even indrukwekkende bergketen. Wat was dit mooi!!! Op dat moment wist ik dat dít het hoogtepunt van de reis was. Zelden ben ik zo sprakeloos geweest.... Ik begreep ook gelijk waarom de Chinezen zeggen dat de muur op een vliegende draak lijkt, ja absoluut, als je zo van boven naar beneden kijkt en je ziet die kronkelende muur, ja, een vliegende draak is een mooi vergelijk. Moes en ik genoten van het moment, maar de trappentijger in mij kwam weer los en ik bedacht me dat het leuk zou zijn om tot de volgende bocht te lopen... Moes zei letterlijk "ik was al bang voor die vraag"... Hahahaaa ja joh kom we lopen nog even door onder het motto "nu we er toch zijn". Ik had energie te over, dus Moes zei me op mijn eigen tempo door te lopen, hij zou me boven wel zien! Nadat we beiden bij de bocht gearriveerd waren, genoten we wederom van een fantastisch uitzicht. Hierna werd het tijd om terug te lopen en omlaag gaat altijd makkelijker dan omhoog totdat... Dat steile stuk trappen in zicht kwam. Bij de eerste voet op de bovenste trede sloegen gelijk mijn knieën op slot... Pfff... (Waarom heb ik toch zo'n hoogtevrees??? En dan op zo'n rare manier?!...) Ik durfde me amper te bewegen, maar zou toch beneden moeten komen... Rustig bleef ik maar naar de treden kijken en heel voorzichtig voetje voor voetje ging ik met knikkende knieën naar beneden. Zelfs het lange stuk met redelijk normale treden was eng... Toen we ongeveer op 3/4 van het lange stuk waren durfde ik weer goed om me heen te kijken en wederom stond ik met open mond te kijken. Hoe kan zo'n muur nu zo'n impact hebben?! Sprakeloos!!!! Na een aantal minuten stil voor ons uit gekeken te hebben, daalden we het laatste stuk en ontmoetten we onze gids weer. Ik kon maar niet stoppen met vertellen hoe amazing en breath taking ik het wel niet vond en dat dit toch echt het hoogtepunt van onze reis was!!! Ik heb een paar keer tijdens onze reis gedacht dat de route andersom misschien leuker was geweest, maar daar kom ik op terug. De reis afsluiten met The Great Wall of China is de beste afsluiter die ik me maar kan bedenken!!!

Nou lieve allemaal, morgen gaan we weer richting Nederland, met een enorme berg nieuwe ervaringen, prachtige herinneringen en een koffer vol vuile was ;-)