D-day, Harry Potter en door naar Saint Malo

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer [e-1f600]

We hebben inmiddels al weer ik weet niet hoeveel gezien... We staan er ECHT versteld van hoe mooi dit gedeelte van Frankrijk is en... we vinden de Fransen hier ook echt vriendelijk. Kan natuurlijk ook komen, doordat we nog aan het begin van het seizoen zitten en ze daardoor de toeristen nog niet helemaal zat zijn... haha, je weet het niet...

Na ons laatste verslagje stonden de D-day stranden op het programma. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet zo van de "oorlog" ben... ik word er altijd zo triest van, maar goed, als je in Normandië bent, dan MOET je natuurlijk wel even naar de stranden hier. Dus vol goede moed gingen we op weg. We begonnen bij Arromanches (daar zaten we nl. het kortst bij) en dat vond ik gelijk al indrukwekkend. Daarna vervolgenden we onze weg via de kust verder richting het westen. Ik vond het bijna compleet onbegrijpelijk dat men juist deze stranden had uitgekozen om in te vallen... Het was echter blijkbaar bewust gekozen... jeetje... als je de verhalen leest, dan wordt je toch wel weer even stil. Natuurlijk heb je er al eens een film over gezien of een documentaire, maar om er zelf daadwerkelijk te staan, dat vond ik toch wel een hele andere belevenis en met de oorlog in de Ukraine in gedachten, had het voor mij toch ook wel een iets andere lading. Vooral toen we nét aankwamen op Omaha beach, ik nog tegen Moes zei "jeetje, kun je je dit nu voorstellen" en op dát moment kwamen er net twee straaljagers overgevlogen.... Okeeejjjj... kreeg daar toch een beetje een brok van in mijn keel. Omaha vond ik sowieso het meest indrukwekkend, omdat we daar ook naar het militair kerkhof zijn gegaan. In het kleine museum dat erbij ligt, is in het kort de hele oorlog uitgelegd. Ik vond persoonlijk dat ze dit op een supermooie manier in beeld hebben gebracht. Of nou ja mooi... er is natuurlijk niks moois aan. Ik werd er stil van en met mij de andere bezoekers ook. Het viel op dat toen we het museum uitliepen en het kerkhof opliepen eigenlijk iedereen helemaal stil was. En dan kom je buiten en dan zie je al die kruisjes in de perfecte rechte rijen op het gemillimeterde gras, met hier en daar een bloem, dan word je eigenlijk nog stiller dan je al was... Na een rondje over het kerkhof vervolgden we onze weg. We eindigden ons "oorlogspad" bij Utah beach (we hebben ze dus niet allemaal gedaan, maar ik moet zeggen dat ik rond 17.30 echt wel helemaal klaar was met alles rondom de oorlog).

Wat me ook enorm is bijgebleven was de spreuk van "The big red one: No mission too difficult, no sacrifice too great. Duty first!

Na een dagje oorlogsgeweld was het tijd om weer verder te reizen. Onze volgende stop zou Saint-Malo worden. Onderweg hadden we een stop in Dinan gepland. Toen we echter wakker werden was het grijzer dan grijs... en eenmaal in de auto begon het te regenen... euh Hallo??? Dat hadden we niet afgesproken, maar... beter regen tijdens het rijden, dan regen tijdens ons bezoekje aan Dinan, want believe it or not, maar toen we de auto geparkeerd hadden kwam zowaar de zon weer een beetje uit. Dinan was het compleet tegenovergestelde van de D-day beaches. Daar waar we de dag ervoor van het ene sombere oorlogsmonument naar het andere gingen, was Dinan een stadje dat rechtstreeks een decor uit een Harry Potter film kon zijn. Het ene grappige, scheve, houten huisje na het andere. Kleine leuke smalle steegjes, met hier en daar een leuk restaurantje of boetiekje. Hoe langer je er rondloopt, hoe vrolijker je wordt. (Of lag dat aan de Kir??? Deze vloeit nl rijkelijk. Zelden zoveel keuze in Kir gezien en ze zijn ook nog allemaal lekker haha [e-1f601])

Na een gezellige middag in Dinan reden we verder naar ons appartementje in Saint Malo. We werden welkom geheten door Didier (de eigenaar). Hele aardige fransman met megadik accent hahahahaaa [e-1f602] Het appartementje is iets ruimer dan ons poppenhuisje, maar ook hier wordt het weer een uitdaging om je hoofd niet te stoten. Bij onze voordeur is het redelijk laag en om in bed te komen moet je eerst onder enkele balken door. Daarachter staat dan het bed. Buiten dat is het echter perfect. Fijne ligging, heel rustig, maar toch op loopafstand van de bezienswaardigheden en... vanochtend hadden we een hele leuke bezoeker voor onze deur zitten: een super schattig katje... haha, mijn dag kon niet meer stuk.

Aangezien het vanochtend wederom hartstikke grijs was, besloten we het lekker rustigaan te doen. Beetje uitgeslapen, daarna ging Moes op het gemakje naar de bakker, uitgebreid ontbeten, serietjes gekeken op Netflix en hoppaaaa... tegen 14u. ging de zon schijnen. We wandelden heerlijk in de zon (maar wel nog met frisse wind) richting het oude ommuurde gedeelte van Saint Malo. Daar aangekomen kwam er net een toeristentreintje aan. Ik zei "laten we gek doen en echt de toerist uithangen" [e-1f602] Schitterend, daar gingen we hoor... hobbeldehobbel over de klinkertjes met zijn allen in het treintje. Om te gillen joh! Het had wel als voordeel dat we meteen wisten waar we terug moesten gaan om alles op het gemakje te bekijken. Het leek ons het leukst om de stad vanaf de muur te bekijken. Het hele rondje over de muur lopen, duurt ongeveer een uurtje (als je door zou lopen). Maar we moesten hier en daar natuurlijk foto's maken en aan het eind hebben we nog lekker op een terrasje aan het strand gezeten. Heerlijk, dit is vakantie!

Voor morgen staat Mont Saint-Michel op de planning. Hier heb ik erg hoge verwachtingen van, hopelijk valt het dan niet tegen.

Voor nu zeggen wij bonne soirée et a bientot!

P.S. Iedereen alvast bedankt voor alle leuke berichtjes op welke manier dan ook!