Mont Saint-Michel en... lachen, gieren, brullen!

Hallo, hallo,

Jaaaaa, daar ben ik alweer, maar ik MOET gewoon gelijk even onze ervaringen van vandaag delen, want hahahaaaa wat een dag!!!

Vanochtend zoals gezegd op weg naar Mont Saint-Michel, met dus hoge verwachtingen... Ik kan er twee dingen over zeggen: SCHITTEREND en... euuuhhh... wat is DIT???

Laten we bij het begin beginnen... Je ziet de Mont Saint-Michel al van ver liggen, dus zodra je de auto geparkeerd hebt, begint het feestje al (voor mij dan haha). Je kunt of te voet gaan (iets langer dan een half uurtje lopen tot de toegangspoort) of met een pendelbus... Nou, doe mij maar lopen, echt geen zin om hutjemutje in de bus te zitten. Je ziet de MSM natuurlijk steeds dichterbij komen en steeds mooier worden. Echt een plaatje hoor, schitterend gewoon! Alle foto's die ik had gezien waren echt precies zoals we hem vandaag ook zagen, prachtig! Zodra je de toegangspoort binnengaat (met honderden andere toeristen... ) waan je je in de middeleeuwen of op een filmset, echt supergaaf! Supersmalle straatjes, maar dan ook ECHT smal, mooie oude uithangborden en van alle kanten die imposante abdij! We hadden bij het visitor center kaartjes gekocht voor de abdij (in het hoogseizoen moet je dit echt online doen en een tijdslot kiezen). Nu viel het gelukkig nogal mee, al vond ik het toch ook al behoorlijk druk, maar dit mocht de pret niet drukken, want ik was er hoor, bij de MSM! Wat een steile straatjes en trappetjes. We kwamen nog een stel met een kinderwagen tegen, echt geen idee hoe ze dit hebben gedaan, maar dat moet een ware workout zijn geweest, kan niet anders. Je kunt eigenlijk maar 1 richting oplopen en voor je het weet kom je dus bij die abdij, waar eigenlijk alles op de MSM om draait. Het viel daar qua drukte opeens heel erg mee, dus dat beloofde veel goeds. De uitzichten zijn er waanzinnig en het is ook ontzettend leuk om vanuit de abdij op de onderliggende straatjes neer te kijken, maar die abdij.... euh... ik heb zelden, maar dan ook ZELDEN zo'n troosteloze hoop oude stenen bij elkaar gezien... Serieus! Ik dacht: WAT is DIT in godsnaam??? Je hebt: minimalistisch, sober, heel sober en VER daaronder komt deze abdij... De ene lege oude stenen ruimte na de andere... Nou ja vooruit, in sommige vertrekken stonden zuilen en hier en daar een oud houten kruis. Die kruisen waren echt niet meer dan 2 op elkaar getimmerde houten palen, niet dat jullie nu denken dat het nog mooie kruisen waren ofzo... NOT... Echt wat een domper zeg. Het hele gebouw is van buiten super indrukwekkend, maar van binnen... leger dan leeg en daar durven ze dan nog geld voor te vragen ook. Ik begrijp ook niet zo goed dat iedereen op internet schrijft dat het echt de moeite waard is... Ik schnap ut niet hoor! (Moes vond er overigens ook niks aan). We hebben de abdij dus maar snel gelaten voor wat het was en daarna hebben we nog heerlijk door de straatjes geslenterd. Superleuk, maar na een uurtje of 2 ben je echt wel klaar, dus weer op weg naar de auto. Via de kustweg reden we terug naar Saint Malo. Onderweg nog een superleuke stop bij Pointe Grouin. Hier nog een korte wandeling over de rotsen gemaakt en daarna weer terug naar ons appartementje. Even opfrissen en op weg om een hapje te gaan eten. We besloten terug te gaan naar L'Hortensia. Hier hadden we de eerste avond erg goed gegeten, dus nog maar een keer. We zaten er goed en wel toen er 2 wat oudere dames binnenkwamen lopen. Duidelijk locals, want ze kenden de ober en de kok en wat mensen die er ook zaten te eten en kwamen aan het tafeltje naast ons zitten. Vraag ons nu niet hoe het zo is gelopen, maar voordat we het wisten kregen we van hun Cider aangeboden, knabbelstengels (soort van grote zoute stengels) en raakten we in gesprek. Of nou ja... in gesprek... die dames praatten natuurlijk alleen maar Frans en hallelujah ons Frans is natuurlijk geweldig goed... NOT! Ik kan me best behelpen in een restaurant en een mailtje schrijven in het Frans lukt ook nog wel, maar een heel gesprek aangaan in het Franse tempo dat is toch wel een ander verhaal. Al snel kwamen we erachter dat ze moeder en dochter waren. De dochter ging ons allemaal tips geven, heel leuk, maar halloooo... mag dat ook in een iets trager tempo [e-1f602] Gelukkig gingen ze met hun tempo wat omlaag en met handen en voeten kom je natuurlijk ook een heel eind. Het was echt lachen, gieren, brullen en aan het eind hebben we nog nummers uitgewisseld. Hahahaaaa, om te gillen joh! Maar... dit zijn juist wel de dingen die ik zo ontzettend leuk vind aan reizen. Je weet nooit wat er op je pad komt en vooral "Go with the flow". Heerlijk.

Morgen zakken we overigens verder richting zuiden. We gaan eindigen in Vannes, ongeveer 2,5 uur rijden. We vonden dit een mooie stop voordat we naar Bordeaux gaan.

Nou, bonne soirée en tot snel!

XX

P.S. Roy: we begrepen je nu helemaal met die Franse dames [e-1f601]