Van NY naar de Bahamas

Terwijl ik dit nu typ schijnt de zon op ons hoofd, liggen we in de zwemkleding, horen we het ruisen van de palmbomen en klotsend water op de achtergrond.... oftewel we zijn aangekomen op de Bahamas! We gaan nu van elke dag minimaal een halve marathon te voet afleggen, naar een hele dag “voelpiemele”... :-) maar even terug naar New York.
Wat een stad zeg, wat was het indrukwekkend, maar ook vermoeiend. We liepen van de ene bezienswaardigheid naar de andere en kwamen er maar weer eens achter dat wij de king en queen van “just in time” management zijn... haha, wat is er gebeurd? Je zou zeggen dat wij goed voorbereid op vakantie gaan, maar nee hoor... ik maak wel altijd een grove planning, maar kaarten vooruit boeken voor attracties of iets dergelijks daar doen we niet aan. Wij zijn meer van “joh dat zien we daar wel”. Ok, als we iets persé willen zien, dan boeken we wel iets vooraf, maar meestal niet en het gaat ook meestal “just in time” wel goed.... zo ook in New York. Op onze laatste dag namen we eerst de gratis ferry naar Staten Island, want vanaf deze ferry heb je een waanzinnig uitzicht op de skyline van lower Manhatten. Ik kan alleen maar zeggen WOW!! Je vaart dan tevens langs het vrijheidsbeeld en daar wilden we ook nog naartoe. We keken even waar we de boot voor Liberty island moesten nemen en schrik... de kaarten waren uitverkocht!!! Hoe... uitverkocht??? Het is helemaal niet druk man, hoe kan t nu uitverkocht zijn?? Snel online zoeken en jawel daar vonden we nog twee kaarten om naar het eiland te komen, het beeld in (in de kroon) was tot ergens in april al uitverkocht... oeps... we wilden in ieder geval naar het eiland zelf, dus snel kaarten boeken en daar bleken we ook geen keuze meer te hebben, alleen nog plek voor de boot van 13u. Op zich niet zo verkeerd, want het was nu half 1. Snel aansluiten bij de security check en hop, die boot op, dus weer nét gelukt. Na de nodige foto’s van het vrijheidsbeeld (wat is ze mooi zo tegen een strak blauwe lucht) gingen we via Ellis island terug de stad in. Er stond nog een wandeling door Soho op de planning en dan hadden we alles op ons lijstje afgevinkt. Soho vonden we minder leuk dan verwacht. Op de een of andere manier hadden we dezelfde relaxte sfeer als in Greenwich en the meatpacking district verwacht, maar niks van dat alles. Ja, het is een mooi stuk, maar wij vonden het weinig sfeer hebben. Even een tip voor Anita en Beat: route nummer 4 uit time to Momo is een echte aanrader. Je loopt dan door de leukste stukjes van central park, afgewisseld met leuke straten die erlangs liggen. Over central park gesproken... ik wilde heel graag naar strawberry fields waar een mooie “imagine” mozaiek is ter ere van John Lennon.... nou mensen, ik verwacht dan een mozaiek van zeker een half voetbalveld groot. Ik bedoel we zijn immers in Amerika, big bigger biggest... tsja, het is dat ik opeens wat mensen foto’s van iets op de vloer zag maken anders was ik er zo langs gelopen hahahaaaaa.
Gisterenochtend was het dan zover en moesten we New York weer verlaten, maar precies op tijd, want toen we wakker werden regende het pijpestelen!
Om 14u vlogen we door naar de Bahamas. Mooi op tijd zetten we voet aan de grond en in de taxi werden we al gelijk getrakteerd op een heerlijk fruitig drankje. Welcome to the Bahamas man, jah man ;-)
Ook bij het inchecken in ons hotel wederom een lekker welkomstdrankje. We kregen een kamer op de bovenste verdieping en genoten gelijk van een waanzinnig uitzicht op de zonsondergang. Hup omkleden en meteen een hapje eten. Wat was er veel keuze zeg! Terwijl we zaten te eten hoorden we opeens samba trommels, fluitjes en in een flits zie ik verentooien en glitters. Ik zeg “kom Moes, effe kijken, zijn sexy sambadanseressen”. In mijn hoofd waren dit schaarsgeklede sexy dames zoals in Brazilie.... de werkelijkheid was de Bahamaiaanse versie; behoorlijk bedekt, en ik had slanke dames verwacht, dit waren eh.... zeer volslanke dames. Niks mis mee, maar het gaf wel een heel ander beeld en hun dansje bestond uit rondjes draaien en vooral heel hard met de benen stampen hahahaaaaa, dat kan ik oooook! Na dit intermezzo vervolgden we onze weg naar de bar waar we aan de cocktails begonnen... hallelujah de alcohol waren ze niet vergeten! Na twee niet eens zo grote glazen liep ik zwalkend richting onze kamer. Redelijk uitgeput ploften we op bed om vanochtend door een vreemd getril wakker te worden.... ??? In eerste instantie dachten we dat het een aardbeving was, maar het voelde anders... Moes sprong opeens uit bed “Lyd trek je maar wat aan, we gaan naar beneden”... ! Huh, wat? Okeejjjj... ik mocht nog net een kam door mijn haren halen en toen moest ik écht meegaan. Beneden aangekomen leek er niks aan de hand. Melding gemaakt bij de receptie, die stuurden 2 man van engineering naar boven. Boven aangekomen was er niks meer aan het handje. Voor de zekerheid gingen ze het dak op, maar ook hier... niks te merken. Raaaar man! Nou ja, morgenvroeg maar kijken of dat weer zo is... nu eerst lekker liggen in het zonnetje, niks doen, cocktailtje erbij.... ahhhh je kunt het slechter treffen!