New years eve

31 december 2022... DE dag der dagen van 2022 brak aan, want... oud en nieuw in Sydney, METkaarten voor een uitzichtpunt in de botanische tuin. Volgens de website zouden we vrij zicht op de harbour bridge hebben. Wat voorbeeldfoto's gezien, dat leek echter toch nog redelijk veraf, maar wel een mooie zichtlijn, dus hadden we toch voor dit uitzichtpunt gekozen (mede ook, omdat dit zo'n beetje het enige was dat nog enigszins betaalbaar was). Onze plek zou om 17.30 de deuren openen en vanaf 18.00 zouden de eetkraampjes open gaan. Aangezien de ferries maar max tot 17.00 mochten varen besloten we, ivm de te verwachten drukte, de ferry al rond 15.00 te pakken. De drukte op de boot viel eigenlijk wel mee en aangekomen in de stad viel het eigenlijk ook nog mee. Het was wel druk,maar je kon overal nog normaal lopen. Wel waren de meeste straten in hartje centrum afgesloten voor verkeer. Aangezien er eigenlijk alleen maar overal plekken waren waar je kaarten voor moest hebben, had het totaal geen nut om nog door de stad te lopen, dus besloten we maar op zoek te gaan naar onze ingang. Na een paar keer vragen, kwamen we aan en hallo zeg, daar stond al een behoorlijke rij. We sloten aan en toen was het wachten... en wachten... en wachten... en nou ja, jullie snappen het wel. Even voor 17.00 kwamen ze de kaarten controleren en polsbandjes uitdelen en inmiddels stond de zon vol op onze hoofden te branden, dus we hoopten dat de deuren iets eerder open zouden gaan dan 17.30 en gelukkig hadden ze besloten om effe na 17.00 de eerste mensen al naar binnen te laten. Langzaamaan begon het door te lopen. We moesten eerst nog een aardige wandeling door de botanische tuin maken, voordat we bij "the point" kwamen. Het bleek een PERFECTE plek!!! Precies langs het water met recht uitzicht op de harbour bridge en het opera house. Er waren langs het water allemaal tafels gezet, waar 6 personen aan konden plaatsnemen. Hoe meer naar voren je zat, hoe beter het uitzicht was, dus ik was blij dat we op tijd daar waren. Aan onze tafel bleven 2 plekjes vrij, die uiteindelijk opgevuld werden door..... 2 Amerikanen... helluuuuup... Zij was HEEL ERG AANWEZIG en wilde het middelpunt van de belangstelling zijn... meteen nadat ze zich voorstelde was ik al klaar met haar en je zou zeggen dat als ik mijn rug naar je toedraai, dat je doorhebt dat ik dus geen zin heb om met je te praten, maar nee hoor... "helloooo, hellooooo, you know I've been travelling since november? Oh I went to so many places, do you know I'm a photographer, Oh my pictures are amazing and you know what, since I've been travelling alone (ehm..je hebt n vent bij je?!??!?), everybody is so kind to me and everybody is inviting me to their homes, oh I LOVE it, I'm just such a nice outgoing person!!!".... Yuck, gelukkig ook geen eigendunk. Die kerel die ze bij zich had, die had ze daar pas ontmoet. Pfffff... dit zou nog een lange avond gaan worden. Effe erna kwam een jonger stelletje naast me zitten, bleken Nederlanders, harstikke gezellig, dus we raakten aan de praat. Daar was Miss America het niet mee eens, dus ging ze NL woorden proberen na te zeggen... Werkelijk mens, tief effe op! Gelukkig gingen de foodtrucks open, hallelujah! Effe weg van deze show. Ze hadden allemaal lekkere gerechtjes en je mocht zoveel eten als je wilde. Met name de dumplings en de indiase curries waren uitstekend! Maar ja, na een uurtje ben je ook wel uitgegeten, dus toen was het weer wachten... en wachten... en wachten... en proberen het Amerikaanse geneuzel uit te schakelen. Om 21.00 zou het "kindervuurwerk" starten. Dit wil zoveel zeggen als een pre-vuurwerk show voor mensen met kleine kinderen, dan kunnen die daarna naar bed. Doen ze blijkbaar overal in Australië. Rond een uurtje of 8 echter.... kwam er nog een laatkomer... een enorm jacht... die vlak voor onze neus voor anker ging... ehm... hallooooo..... dit was niet zo heel mooi. Deze verpestte toch een beetje het uitzicht. In no time gingen ik weet niet hoeveel mensen helemaal uit hun plaat, begonnen naar de boot te roepen dat ze weg moesten gaan etc. etc. en natuurlijk ging Miss America zich ook ermeebemoeien. Ze was er zooooo niet van gediend dat ze een andere plek ging zoeken... YES... dank u meneer de kapitein!!! Wat was het opeens gezellig aan tafel joh, zo schoot de tijd ook wat beter op. Effe voor 21.00 stuurde John mij een berichtje of we klaar waren voor de 9 o'clockers. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet zo heel erg veel van had voorgesteld, maar hallelujah zeg... dit was me een vuurwerkshow waar je U tegen zegt! Het duurde zo'n 10 minuten. Schitterend was het... nou zeg, als dit pas het kindervuurwerk was, dan beloofde het echte vuurwerk helemaal spectaculair te worden! Na het kindervuurwerk, begonnen ze met de toetjes, zodat je dan ook weer effe iets te doen had. Om de tijdverder nog te doden, ging ik weer een gesprekje aan met het Nederlandse meisje. Zij waren bij familie van hem op bezoek en zoudenop 5 januari doorvliegen naar Vietnam, daarna wellicht nog Thailand, maar dat was nog niet zeker. Hele leuke plannen allemaal en rond kwart voor twaalf begon die jongen wat zenuwachtig te doen. Hij wilde nog wat te drinken gaan halen, dus zij zei "prima, neem me maar wat mee'... nou, hij wilde effe samen gaan. Na aandringen besloot ze dan toch maar mee te lopen, wat bleek... hij ging haar ten huwelijk vragen en had aan Moes gevraagd om het even te filmen. Hij wilde dit in ieder geval VOOR 12 uur gedaan hebben, zodat ze daarnahet vuurwerk konden kijken. Superleuk joh!!! Nadat we hun gefeliciteerd hadden ener alvast op geproost hadden begon het aftellen... 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1.. Happy new year en BAM... het vuurwerkgeweld brak in alle hevigheid los! Mijn god, het was zoveel,zo overweldigend, je wist eigenlijk niet waar je kijken moest... Op het water lag een groot ponton vanwaar giga mooi en immens groot vuurwerk afgeschoten werd, vanaf de brug uiteraard, vanachter het opera house en enkele grote wolkenkrabbers hadden ook wat vuurwerk. Behalve het vuurwerk op de brug, hadden ze de brug ook verlicht, waardoor er tevens een lichtshow meeliep. Niet te bevatten zeg, dit was elke Australische dollar waard! Alles bij elkaar duurde het zo'n 20 minuten en toen was het afgelopen... ohhhh.... zo jammer, maar wat was dit gaaf! Had ik voor geen goud willen missen. Na nummers uitgewisseld te hebben met het NL stelletje, gingen we op weg naar de ferry. De eerste hadden we helaas net gemist,maar een half uurtje later zou er nog een komen. Toen we van de boot afgingen in Manly begon het te regenen, maar gelukkig stond onze bus er nog. Die had netjes gewacht op de ferry, zodat iedereen nog mee kon. We hadden ook naar huis kunnen lopen, maar dan waren we toch behoorlijk nat geweest. Wat een geluk dat het nu pas begon te regenen, want vuurwerk in de regen had ik toch iets minder leuk gevonden. We hoefden nu vanaf de bushalte maar een minuutje of 3 te lopen en we kwamen al behoorlijk druipend naar binnen. In bed bekeek ik de foto's en filmpjes die ik had gemaakt, wat een mooie herinnering is, maar wat toch niet helemaal de grootsheid weergeeft. Dit was een wonderbaarlijke, bijna magische belevenis, eentje met een gouden randje, die in mijn geheugen staat gegrift!

Voor jullie allemaal een fantastisch mooi 2023!