Panda's, museums, een klooster en een nieuwe stad.

Gisterenochtend ging de reis naar het panda fokcentrum in Chengdu. Eigenlijk dé reden, waarom we überhaupt naar Chengdu zijn gekomen. :-)
Om half 9 gingen we op pad en het werd al snel duidelijk dat het een ramp zou gaan worden om de stad uit te komen. Enorm veel verkeer, maar na een uurtje ongeveer arriveerden we. Zo blij als 'n klein kind liep ik naar binnen. Het liefst was ik gelijk als 'n gek naar de eerste "kooi" toegerend ;-). Onze gids had echter flink de pas erin dus het duurde niet lang voordat we oog in oog met de panda's stonden.... Sjeeeee wat zijn ze schattig! Zo'n lekkere, bolle, wollige, snoezige, knuffelberen. Met "not a care in the world" zaten er 3 bij elkaar lekker bamboe te knabbelen. Je kon lekker dichtbij komen en aangezien ze amper bewegen (zitten, eten en slapen lijkt hun motto), was het maken van mooie foto's a piece of cake! Op naar de volgende groep. Hier zaten er 5 bij elkaar. Het is erg grappig om te zien dat ze helemaal onderuit gezakt liggen, knabbel, knabbel, knaag, knaag op hun bamboes bijten en de reststukken op hun buik leggen. Onze gids kwam al snel tot de ontdekking dat ik een japannertje ben wat foto's maken betreft, dus hij is op een gegeven moment maar ergens gaan zitten, want ik zei wel elke keer "ach nog één foto", maar dat werden er toch stiekem steeds een aantal meer ;-) en ik ging helemaal los toen we bij de kleintjes van 6 maanden kwamen. Geweeeeeeeldig!!! Gewoon té schattig. Nog flink gelachen, want ene zat er op een gegeven moment met zijn hoofd vast tussen 2 takken van een boom... Hihi, met 6 maanden zijn ze nog niet heel handig ;-). Behalve de grote panda's hadden ze ook de kleine rode panda's. Jullie raden het al: ook enorm grappig! In tegenstelling tot de gewone panda's zijn deze wel erg actief. Rondrennen, springen, trapje op trapje af... Jaja, hier heb ik heel wat toeren uit moeten halen om ze een beetje leuk op de foto te krijgen. Tegen de middag werd het toch echt tijd om maar weer eens verder te gaan, maar niet voordat we eerst een heerlijke lunch namen: gon bao chicken, staat in NL ook op de kaart, maar niet te vergelijken. Daarbij aten we van die zwarte paddestoelen, bamboe en een koolsoort. Jummie!!!
's Middags bezochten we een brokaatmuseum (heel mooi) en een museum met allerhande zaken uit de Chinese oudheid en om helemaal in de sfeer te blijven gelijk ook nog de baoguang tempel bezocht. Daar was het vrijwel niet druk, dus je kon op je gemak alles bekijken. Voordat we het wisten was het al 5 uur en werden we bij het hotel afgezet. Het leek ons een leuk idee om tot rust te komen in het Renmin park.... Bleek dat toch even niet door te gaan.... Aangekomen in het park hoorden we keiharde muziek??? Niet een beetje hard, maar bijna oorverdovend... Hmmm?? En jawel hoor, daar zagen we de bron... Een karaoke set stond opgebouwd, even verderop hoorden we andere keiharde muziek, daar stonden mensen te dansen en liepen over een zogenaamde catwalk?! Je hoeft maar iets te doen om je niet te vervelen he ;-)
We besloten een andere richting op te gaan, maar ook daar keiharde muziek en wel heel erg vals gezang... Een oudere Chinese man stond luidkeels in de microfoon te schreeuwen. Dat het ding niet kapot is gegaan..... Aangezien rust niet echt te vinden was, besloten we naar het grote plein middenin Chengdu te lopen, daar staan met name allemaal wolkenkrabbers en staat er nog een beeld van Mao. Langzaamaan begon ik alweer honger te krijgen (wanneer niet? Ik hoor het jullie denken). Met ferme pas liepen we richting een winkelzone, daar zouden we vast wel iets vinden. Bij de winkels hebben ze overigens een leuke manier om klanten te trekken: aan beidskanten van de ingang staan er meisjes op een krukje te klappen en te roepen naar het voorbij lopend publiek. Nou, behalve wat kraampjes vonden we niet echt een restaurantje... Hmmm...wat nu gedaan. Net op het moment dat we terug wilden lopen zag Moes vanuit zijn ooghoek iets dat leek op een restaurant. Korterbij gekomen stond er ook in het engels: high quality food. Nou vooruit! Wij de trap op en dan maar hopen dat je boven niet in een of andere rare tent terecht komt, maar het tegendeel bleek waar: een supergezellig restaurant met aan elke tafel óf hele grote armstoelen óf enorm lekkere bankjes met dikke kussens. Niemand sprak er engels, maar de kaart had plaatjes en een engelse vertaling van de gerechten. Al snel stond er een meisje naast ons om de bestelling op te nemen. Nou aanwijzen he, dat kan niet moeilijk zijn.... Nou.... Bij alles stelde ze vragen in het chinees?!?! Ik registreerde zoveel als "ni wa she za wen ha?" tsja... Eerst maar eens onbegrijpend gekeken, toen kwam hetzelfde riedeltje nog eens en nog eens... Tsja, dan maar vriendelijk lachen en met een uitgestreken gezicht zeggen "ah, yes please".... Hahaahaaaa geen idee waar ik nu ja tegen had gezegd, maar dat zouden we wel merken. De gerechten die we besteld hadden bleken voortreffelijk! Ik zeg het je... Dat worden extra kilo's in het koffer, maar ook extra kilo's aan het lijf... Na het eten terug naar het hotel om op tijd het bed in te duiken, want we zouden er om half 5 al uit moeten, omdat we een vroege vlucht richting Lijiang hadden. We hebben dit keer beiden een flinke jetlag (2e keer in mijn leven echt last ervan), waardoor we gemiddeld zo'n 3 a 4 uurtjes slapen per nacht...pfff... In het vliegtuig vanochtend vroeg gelukkig nog eventjes kunnen slapen, maar het was maar een kort vluchtje dus heel erg zijn we daar ook niet mee opgeschoten. De aankomst in Lijiang was overigens erg indrukwekkend. Het stadje ligt op 2500 meter hoogte, dus je komt over de bergtoppen aanvliegen en voor je gevoel scheer je daar rakelings overheen. Echt geweldig! Maar goed, nieuwe stad, dus tijd voor weer een nieuw avontuur.

We houden jullie op de hoogte!

Groetjes,
Lydia & Mostafa

P.S. Bedankt voor de leuke reacties allemaal!