En toen waren we weer thuis...

Ja hoor, daar zitten we dan onder een dekentje op de bank, want brrrr... dit zijn niet de 30 temperaturen van afgelopen weken... Dit wordt even letterlijk acclimatiseren, ik mis de zon nu al...

Onze laatste vakantiedag hebben we doorgebracht in Perth. Eerst bij de camping gevraagd of we wat langer konden blijven staan, maar helaas mochten we maar tot 11 uur blijven. Ach, was toch alweer een uurtje gewonnen. Het was nog even puzzelen om alles weer in de rugzakken te proppen, want in de tussentijd had ik (behalve nieuwe hardloopschoenen) nog een paar zeer lichtgewicht wandelschoenen gekocht. Gelukkig had ik nog een tas in de rugzak gepropt voor het gevalik iets zou kopen, dus die werd helemaal volgepropt met schoenen en dan had ik natuurlijk nog die boekenbox... Jaja, het was een uitdaging, maar alles toch passend gekregen. Stond wel allemaal goed op spanning, maar dat mocht de pret niet drukken. Om 11 uur reden we weg bij de camping op weg naar Perth. Daar lunchten we nog in een park, daarna rugzakken weggebracht om op te bergen tot de avond en toen het campertje maar inleveren. Daar was het nog redelijk druk, maar hetschoot gelukkig wel op, dus hup, Ubertje terug de stadin. Wat gingen we nog doen... We hadden nog tot 21u, dus besloten we naar Heirisson island te gaan. Hier zou je nog watkangoeroes kunnen spotten. Dus... daar ging ik weer hoor... als een halve garetussen de struiken door, want tsja, overdag zijn zeniet echt actief, dus zoeken in het struikgewas... Wat ruiiiisst er door het struiiiiikgewas... ??? Het is een gek Japannertje... LOL... maarrrrhet is gelukt! Jeejjjj! Toch nog een paar kangoeroes vanzeer dichtbij kunnen zien. Van hieruit begonnen we aan de wandeling terug het centrum in en... windy always... er stond me toch een wind... NIET NORMAAL!!! We haddeneigenlijk helemaal langs het water terugwillen lopen, maar het was gewoon niet te doen, dus we stapten al snel van dat plan af en hielden ons zoveel mogelijk tussen de gebouwen. In het centrum aangekomen bleek er nog een soort van foodtruck-festival te zijn. Gezellig joh! Hier een snackje genomen (dat helaas heel erg tegenviel), nog even wat door de winkelstraat geslenterd en toen... zag het Japannertje hier een Japans restaurantje (waar ook zeer veel Aziatische mensen binnen zaten) dussss... hou me vast, hou me vast... hier moest ik natuurlijk naar binnen.Het zat er echt helemaal vol, maar we hadden geluk. Ergens helemaal achterdoor was er nog een klein tafeltje voor2 personen beschikbaar. Het was een teppanyaki en yakitori restaurant. We namen een aantal verschillende yakitori's en de tori karaage. Hmmmmmm... oiishi!!!! Na dit heerlijke maaltje, gingen we de rugzakken maar ophalen en bestelden we een uber naar het vliegveld. Daar aangekomen hadden we even wat problemen met de zelf check-in van de rugzakken. Je kon nl niet bij een balie je bagage inchecken... okeeejjj... Vrij apart, hoedoen oudere mensen dit? Er stonden wel hier en daar wat mensen om je te helpen, maar dat ging ook allemaal niet heel erg soepel. Nou ja, we zouden het wel zien. Onze vlucht van Perth naar Singapore vertrok wat later dan gepland, maar zou zo goed als op tijd gaan landen in Singapore en dat was ook zo. In Singapore hadden we nog een dikke 4 uur de tijd, dus ik dacht "laten we dan maar naar die "binnen"-waterval gaan". Nou... zei Moes, dan hadden we een arrival card moeten invullen, want dan moet je het vliegveld uit. HUH?? Dat is toch inhet vliegveld ??? Nope, ligt ernaast, dus je moet dan officieel het land in. Oh... oeps... we zagen dat je via een QR-code ook nog zo'n kaart in kon vullen. Je had dan echter ook een digitaal corona-vaccinatie bewijs nodig.Tjsa... dat hadden we niet, maar gelukkig kon je dat ook heel makkelijk downloaden. Of nou ja... bij Moes dan... Mijn telefoon had hele andere plannen. Na wat gevloek en gezucht was het dan toch gelukt, dus hup.. snel door de douane en op weg naar "The Jewel"... en... je geloofthet niet... HIJ STOND NIET AAN!!! Dus daar stonden we dan in een bloedhete hal vol met planten, maar geen waterval... Ja zeg... Ging pas om 10u open, maar tegen die tijd zouden we alweer gaan boarden voor devolgendevlucht... nou ja, maar weer terug door de douane en maar wat rondhangen. Opeens zag ik ergens een bordje "Butterfly garden"... Echt? Vlinders? Nou, laten we daar dan eens gaan kijken en jawel hoor, er was inderdaad een vlinderkas. Niet heel groot, maar erg mooi gemaakt en je had toch weer even iets te doen. Na nog een laatste snackje (je moet wat he...) gingen we maar eens op het gemakje naar onze gate. De vlucht vertrok op tijd en ik was behoorlijk moe, dus ik ging ervan uit dat ik lekker zou kunnen slapen. Toen ik echter eindelijk aan boord was, was ik inmiddels weer helemaal wakker. Oei, eerst maar een filmpje kijken... en nog een... en wat lezen, toen kwam er eten, dus nog maar wat langer wakker blijven en daarna begon ik me wat rottig te voelen. Hmmm... ik kreeg hoofdpijn... Neeejjjj... mijn migraine-tabletten zaten in de rugzak. Shit... nou ja, zou toch wel meevallen?!?!? Maarrrr... helaas... stewardess er maar bij geroepen. Gelukkig hadden ze ook iets sterkers dan alleen paracetamol aan boord, dus dat hielp iets, waardoor ik toch nog redelijk wat heb kunnen slapen, maar een prettige vlucht was het niet en ik zeg het niet vaak, maar daardoor vond ik het echt te lang duren. Aangekomen in Frankfurt zaten Anita en Beat al op ons te wachten. Wat een fijn weerzien, zelfs met een hoofd als een emmer. Tijdens de autorit hadden we nog alle tijd om alvast bij te kletsen en als dan zo die hele vakantie weer even in je hoofd voorbij komt, dan denk je: Jeetje,wathebben we veel gedaan en gezien zeg!

In totaal hebben we een dikke 3500km gereden met het campertje. Natuurlijk was ook het leven in Sydney heel apart. Je voelt je na een paar dagen al best een local. Dat vond ik persoonlijk een hele fijne ervaring. Wat ik ook heel fijn, maar ook een beetje gek vond... Je kunt daar je voordeur nog gewoon open laten. Ook als je op een terras zit, zie je vaak mensen met laptops etc. zitten die ze gewoon open enbloot laten liggen om even binnen wat te gaan bestellen en niemand die daar dan naar omkijkt, dat kan nog gewoon. Verder de relaxte sfeer, zelfs in Sydney. Ik heb niet het gevoel dat zezich daar echt gek laten maken. Dat is me eerdere keren ook al opgevallen, maar het blijft ook gewoon zo, het is niet veranderd. Tsja en het camperleven...oooohhh,.. I LOVE IT!!! Het geeft zoveel vrijheid. Als je op een plekje komt dat je mooi vind: campertje langs de kant, pannetje op het vuur, wijntje erbij... aahhh... wat wil een mens nog meer?! De campings waar we hebben gestaan waren ook vrij uiteenlopend: van inde wei bij de boer, totgrote luxe campings. Goedkoopste overnachting 32 AUD (en dat was niet bij die boer), duurste 63 AUD per nacht. En ook zeer uiteenlopende hoogtepunten: van de gekte van Oud en Nieuw in Sydney tot de surrealistische pinnacles. De watervallen in Royal national park en de geweldig schattige quokka's. Jaaaaa, ik kan alleen maar zeggen: wat was het weer fantastisch! Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik oostkust en zuidoosten mooier, gevarieerder vind, maar ook hier in "Windy Always" toch ook echt prachtige dingen gezien.

Dan, iedereen bedankt voor de genomen tijd om de verslagen te lezen en voor alle leuke berichtjes.

Gwenda en Nicole: volgens mij hebben jullie op elk verslag gereageerd ;-)

Hans en Bianca: mijn excuses dat ik de bucketlist van jullie dochter nu nog langer heb gemaakt... sorryyyyy

Dan bedankt aan alle "appers", vooral Tine, Nicole, Astrid, Marleentje, Carla, René en Ans, Tanja en "de Indonesische avond" dank voor al jullie leuke appjes tussendoor.

Nou, lieve mensen, het zit erop, we zijn weer een heleboel herinneringen en ervaringen rijker en denk eraan:

Live for the moments you can't put into words...