Sizzling hot Perth

Tssshhhh tssjjjjj sssccchhh tsssss... horen jullie dat? Dat zijn wij... we knetteren van de hitte... want hier in Perth is het me een potje HEEEEET... pffoooeee... als jullie tussendoor iets horen fluiten, danzijn wij het, dan kookt het water hahahahaaa...

Even alle gekheid op een stokje: vanochtend hebben we afscheid genomen van de familie om aan ons laatste deel van deze trip te beginnen. Om 11.35 hadden we de vlucht naar Perth, maaralvorens we aan boord gingen, had ik eerst twee hartverzakkingen... Ten eerste werd ik vanochtend wakker en konik mij opeens niet meer herinneren waar de bankpasjes waren... ik kon me alleen herinneren dat ik ze nog had gezien toen we alles verhuisden naar de grannyflat en dat was het... blanco... geen idee....ehm...Had Moes misschiengepakt, maaarrrr helaas: Hij had zehelemaal niet meer gezien. Eh... paniek... vanuit mijn dikke teen voelde ik een paniekscheut zó mijn hoofdin gaan! Geen pasjes, niet in de tas, niet in de handbagage, niet in mijn heuptasje, niet los ergens in de grannyflat. Nergens... gewoon he-le-maal nergens te bekennen....Weten jullie nog dat verhaal met die autosleutelsvan Guus... nou... Ik begon een beetje te denken "itruns in the family". HELP... er zat maar 1 ding op; mijn hele rugzak weer een voor een uitpakken ennnnnjawel!!! WHOOOEEEHOOEEHOOEEEE ze waren tussen mijn kleren terecht gekomen. Pak van mijn hart. Na de laatste dingetjes opgeruimd te hebben, gingen we naar boven, een laatste knuffel voor de poezenbeesten en Charlie en toen afscheid nemen. (Ik ben niet zo goed in afscheid nemen, word er altijd een beetje triest van...) Na iedereen nog even geknuffeld te hebben stapten we in de auto ombinnen 50 minuutjesop het vliegveld aan te komen om daar de 2e hartverzakking te krijgen... Moeshad zijn telefoon bij Ellen in de auto laten liggen... snel bellen, telefoon gaat niet over, nog een keer bellen, telefoon gaat weer niet over...ik raak in paniek... via WhatsApp bellen en jaaaaaaaaa, contact!! Gelukkig hadden we het meteen opgemerkt, zodat ze nog snel om kon draaien. Na de telefoon in ontvangst te hebben genomen, konden we de rugzakken nog redelijk snel inchecken. Er stond een immens lange rij, maar het ging gelukkig heel ergsnel, dus dat gaf ons de tijd om op het gemakje nog een koffietje en een broodje te scoren. De vlucht naar Perth verliep lekker soepeltjes. Binnen 4,5 uur stonden we alin Perth en dat was dus blijkbaar te vroeg. Daar stond nog niemand of niks klaar. Na een tijdje werder een trap naar het vliegtuig gereden, die niet bleek te passen (je verzint het niet...), daarna een passende trap, maar mochten weniet naar buiten,omdat ze de koffers eerst eruit gingen halen, anders zou het teveel wiebelen... (ook dit verzin je niet he....) dit duurde en duurde en toen was de piloot er helemaal klaar mee. Hij ging zelf buiten eens polshoogte nemen, dat heeft effect gehad, want meteen daarna mochten we eruit! Na een hele wandeling naar de bagageband, kwamen onze rugzakken wonderwel in no time naar buiten gerold. Het lijkt erop dat we eindelijk van de vloek van verloren bagage af zijn! Met een uber reden we naar het hotel. Het ziet er hier allemaal superdroog uit, maar ja, dat is ook niet zo gek als je de temperatuur voelt! Het hotel ligt middenin het centrum, dus we konden al meteen na even opgefrist te zijn, de stad in wandelen. De eerste indruk van Perth: het is een enorm groene stad. Dus veel groen tussen alle bebouwing. Het lijkt ook niet een hele grote stad en overal zie je oude en supernieuwe gebouwen naast elkaar afgewisseld. Verder lijkt er een aardige gay-scene te zijn hier en een behoorlijk alcoholge- c.q. mis-bruik... Wat ook gelijk opviel is dat er hier en daar van die New Orleans-achtige balkonnetjes zijn. Hartstikke gezellig! We wilden op een van die balkonnetjes een drankje doen, maar helaas, overal zat alles vol, dus toen maar gewoon binnen gezeten. Ook heel leuk hoor. Daarna hapje gegeten bij the Italian street kitchen. Hmmm... erg smakelijk. Nu nog maar even ervan genieten, want vanaf vrijdag gaan we "kamperen".

Morgen is Australia day, geen idee wat we ervan moeten verwachten, maar langs de rivier hebben ze in elk geval een ... rapapapapapaaaaaa (tromgeroffel): een... licht- en vuurwerkshow... hahahaaa... Het 3e vuurwerk binnen 1 maand tijd. Wie had dat gedacht?! We laten ons maar weer verrassen!

Nou lieve allemaal, geniet vanjullie dag en we willen iedereen even tussendoor bedanken voor alle leuke berichtjes op welke manier dan ook!

Knuffels van ons!